นั่งอยู่คนเดียว น้ำตาไหลพรากโดยไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นฉันก็รู้ตัวว่าหัวใจว่างเปล่า มีเพื่อนให้โทรหาเพียงไม่กี่คน และไม่มีใครรักฉันอย่างสุ...

นั่งอยู่คนเดียว น้ำตาไหลพรากโดยไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นฉันก็รู้ตัวว่าหัวใจว่างเปล่า มีเพื่อนให้โทรหาเพียงไม่กี่คน และไม่มีใครรักฉันอย่างสุดหัวใจ... เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต หากเอ่ยออกมาดังๆ ก็เหมือนละครน้ำเน่า หากกลืนลงไปก็เจ็บแสบคอ ความทุกข์ระทมทั้งหมดที่ฉันรู้สึกก็ดูไม่สำคัญ ฉันอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกไปข้างนอก แต่ไม่รู้ว่าจะไปไหน หรือจะหันไปพึ่งใคร...