Zmierzch zalał salon. Siostry nie było w domu; czekałam sama, aż szwagier wróci z pracy. Drzwi się otworzyły i stał w garniturze, zmęczon...

Zmierzch zalał salon. Siostry nie było w domu; czekałam sama, aż szwagier wróci z pracy. Drzwi się otworzyły i stał w garniturze, zmęczony, ale o niewątpliwych rysach twarzy i ciepłych oczach. Serce zabiło mi mocniej. Przebrałam się w podkoszulek i przyniosłam mu herbatę. Opuszki moich palców mimowolnie musnęły grzbiet jego dłoni; ciepło jego dotyku wywołało chwilę napięcia. Podniósł wzrok, jego wzrok zamrugał, jakby wyczuwał coś niepokojącego. Zaśmiałam się cicho i powiedziałam: „Szwagu, może porozmawiamy dziś wieczorem?”. I tak zaczęła się historia.