Siedząc samotnie, łzy popłynęły bez ostrzeżenia. Nagle zdałam sobie sprawę, że moje serce jest puste. Miałam niewielu przyjaciół, do któr...

Siedząc samotnie, łzy popłynęły bez ostrzeżenia. Nagle zdałam sobie sprawę, że moje serce jest puste. Miałam niewielu przyjaciół, do których mogłabym zadzwonić, i nikogo, kto by mnie głęboko kochał… Błahostki, wypowiedziane na głos, wydawały się melodramatyczne; połknięte, szczypały mnie w gardło. Wszystkie moje żale były nieistotne. Wzięłam prysznic, przebrałam się i wyszłam, ale nie wiedziałam, dokąd iść ani do kogo się zwrócić…